Det er jul...

Hei kjære bloggvener og andre som kikar inn til meg:) No er det ei god stund sidan eg har vore "aktiv" på bloggen min. Det er sjukdom kombinert med den så altfor godt kjende tidsklemma som er årsaka. Siste veka har både husbonden og minstemann hatt feber og stygg hoste kombinert med slappheit og svimmelheit. Det har vore travelt! Samtidig som eg har medlidenheit for min betre halvdel, kjenner eg at eg er irritert fordi tida ikkje strekk til. Eg skal pynte, vaske, handle og samtidig vere sjukepleiar på heimefronten. I tillegg er det 3 andre born i huset som krev sitt. Dette er ikkje meint som noko klagebrev! Eg benyttar vell heller sjansen til å forklare kvifor eg ikkje har blogga. Har litt dårleg samvet for det og. Difor er det godt å tenke på det som tidlegare har blitt skreve i blogglandia: Ein skal blogge når ein har tid og lyst og overskudd. Det skal vere kjekt og lystbetont å blogge! Tusen Takk alle saman.

Det er dagen før dagen. Tida står nesten stille. Iallefall føles det slik for mine små englar her i huset. Plutseleg er det kjedeleg, det er ingen ting å gjere på, timane går for sakte...Eg prøver så godt eg kan å forklare dei at timane går akkurat like fort/seint som dei alltid har gjort:)

Dei gled seg slik til å feire jula fram på dalen med Mormor, Onkel Ole Andre, søskenborna Ariana og Anabelle, Onkel Terje og Tante Monika. Vi bestemte oss tidleg for å tilbringe julekvelden ilag i år. Det blir ei spesiell jul, ei jul med mange tankar og følelsar i sving. Det blir heilt sikkert ei fin jul, men og ei trist jul. Tårer vil bli felt, latteren vil kome. Minna vil strøyme på. Gode minner om ein snill mann, ein omsorgfull pappa og ein koseleg og spøkefull Morfar. Vi minnast deg med kjærleik....

Den einaste som ikkje er her ilag med oss Siv Beate. Ho er langt ute på havet og fiskar. Nær Bjørnøya. Vi skulle så gjerne hatt deg her ilag med oss Siv. Barna saknar den alltid så snille og gavmilde tanta si.

Eg må berre seie det at eg er så stolt av deg Siv. Du er så modig synest eg, aldri om eg hadde klart det som du. Tenk å reise så langt vekk, så tett inn i jula for å bli vekke så lenge. Det står respekt av det Siv.

Du er eneståande, modig og sjølvstendig. Husk det når ting buttar imot. Ta vare på deg sjølv venn:) Varme klem frå systa di:)

                                                                

I går var det 4 søndag i advent, eg tende sjølv alle lysa denne dagen. Så slapp vi diskusjonar rundt bordet.

                                                    Tenn lys!                                                       
No stråler alle
dei fire lys for han
som elskar alt som lever,
kvar løve og kvart lam.
Tenn lys for himmelkongen
som kjem med ljos og fred.
No møtest jord og himmel
og englar jublar med.

 

Til tross for sjukdom og elende i heimen kom vi i mål denne gangen og. Eg har fått på plass det eg vil av julepynt. Den fine Nissefamilien som mi kjære mamma har laga til oss er på plass. Ikkje der den vanlegvis står, men i trappa. I trygg forvaring frå små naskete barnehender...

  

Nissekoret står så fint i vindauget:)

Nissefar vakar over oss:)

Orkideane mine blomstrar og tek seg godt ut ilag med hjarta som pyntar opp i vindauga.

Sist, men ikkje minst er julekrybba på plass. Den står på sin faste plass i kjellaren. Godt synleg for borna når dei vaknar om morgonen. Som ei påminning om kvifor vi feirar denne høgtida.

   

Til slutt vil eg fortelje om noko som hende meg i dag.

Eg satt her og blogga, i ei hålete ullskjorte, gammal joggebukse og med håret til alle kantar. Eg treng vell ikkje seie at besøk var det siste eg venta meg...

Det ringde på døra, og der stod ei veninne eg sjeldan ser og som eg enda sjeldnare pratar med. Igjen kan eg legge skylda på tidsklemma, men ein kjem ikkje lenger av den grunn. Nei, ein må berre ta seg tida, ta seg tid til å besøke kvarandre, ringe kvarandre og syne for einannan at ein bryr seg.

Det var akkurat det denne dama gjorde idag. Ein varm klem og ein fin bukett med blomar og eit kort der desse orda strålar imot meg:

Vi tenker på dokke i julehøgtida. Klem frå Trine og Stig:)

   

Tusen Takk Trine for denne fine gesten. Det gjorde meg veldig glad. Det varma kring hjartet og gråten pressar på i denne stund.

Det er godt å vite at vennskap ein knyt i barne og ungdomsåra har slik ei kraftig rot at den veks og blir sterkare med åra, til tross for til tider dårleg vedlikehald.

Eg ynskjer Trine og Stig med familie ei Retteleg God Jul og Eit Fortryllande Nyttår :)

Til alle andre her i blogglandia: Takk for alle fine og varme kommentarar, takk for oppmuntring til å blogge. Takk for at eg får ta del i denne spanande verda. Eg set pris på alle og einkvar av dokke

Det er sant som det blir sagt: Vennskap blir knytt her inne, på kryss og tvers av alle landets breibånd!!

 

Eg ynskjer alle ei Fredeleg Julehøgtid i nærvær med familie og vener, ei roleg og fin nyårsfeiring og eit  2009 fylt med tru, håp og kjærleik:)